Heilige Antonius van Padua
Geplaatst op 14 mei 2015
HeiligenFormaat: 14 x 18 cm
De afbeelding
Antonius heette aanvankelijk Fernando. Hij werd in 1195 geboren in de Portugese hoofdstad Lissabon en stierf in 1231 in de buurt van Padua. Op 15-jarige leeftijd trad hij toe tot de augustijnen, maar toen hij 8 jaar later in contact kwam met rondtrekkende monniken van de nieuwe orde van Sint Franciscus werd hij franciscaan. Aanvankelijk trok hij naar Noord-Afrika om te preken en mensen te bekeren, maar nadat hij daar ernstig ziek was geworden, reisde hij naar Noord-Italië. Hij was heel bescheiden. Zijn gave tot het houden van gloedvolle preken kwam pas aan het licht toen bij een grote kerkelijke plechtigheid de feestpredikant plotseling verstek liet gaan en Antonius voor hem moest invallen. Hij trok al predikend rond en bij Rimini aangekomen, was hij zeer teleurgesteld in de gelovigen aldaar, die niet zo warm leken te lopen voor zijn preken. Om hen beschaamd te doen staan, trok hij naar het strand om dan in godsnaam maar voor de vissen te preken: die zouden tenminste wel luisteren. En zo was het. Zodra hij het woord richtte tot de golven van de zee, kwamen van alle kanten vissen aanzwemmen en stelden zich in rijen voor hem op, de kleintjes helemaal vooraan in het ondiepe water, de grotere op de achterste rijen. Door met hun staart bewegingen in het water te maken, gaven ze hun instemming met Antonius’ woorden te kennen.
Antonius wordt voorgesteld als een jonge, baardloze franciscaan, in een bruine pij, met een wit koord om het middel. Onder zijn arm houdt hij een kostbare bijbel. Op sommige afbeeldingen zit het kind Jezus op dit boek.
Een kostbaar boek lijkt mogelijk de oorsprong te zijn van het feit dat Antonius wordt aangeroepen als patroon van verloren zaken. Het schijnt dat hij eens een bijzonder kostbaar boek kwijt was: een door hem zelf afgeschreven psalmenboek voorzien van aantekeningen die hij had gemaakt met het oog op de lessen welke hij aan zijn medebroeders in opleiding gaf. In die tijd zijn alle boeken vrucht van – letterlijk – monnikenarbeid: met de hand afgeschreven, vaak met versierde letters, soms met verluchtingen; zoiets vormde een kapitaal, nog afgezien van de emotionele waarde, daar het immers hier Antonius’ werkexemplaar was, waaruit hij bad, mediteerde en studeerde. Antonius was door dit verlies zo in verlegenheid gebracht dat hij vurig bad om het verloren voorwerp weer terug te krijgen. Niet lang daarna werd het keurig bij hem terug bezorgd: een novice die een paar dagen tevoren was uitgetreden, had het meegenomen, maar was zo door spijt achtervolgd, dat hij het eigener beweging weer terug kwam brengen.
Overigens bestaat er nog een ander verklaring voor Antonius’ patronaat. In een middeleeuwse tekst zou hij geprezen zijn om zijn krachtdadige predicaties. Daaraan werd de conclusie verbonden, dat hij onder de mensen de verloren zeden weer terugbracht; in het Latijn: ‘mores perditos’. Bij het overschrijven van die tekst zou een monnik zich hebben verschreven en in plaats van ‘mores’ ‘res perditos’ hebben genoteerd: ‘verloren zaken’.
De heilige Antonius wordt aangeroepen voor verloren zaken, maar is tevens de beschermheilige van reizigers, bakkers, pottenbakkers, geliefden, paarden en ezels. Zijn feestdag is 13 juni.
Inscripties
De heilige Antonius
Andere iconen van de heilige Antonius van Padua:
05-2015
Deze icoon is te koop.
Neem contact op met Liesbeth
Formaat: 14 x 18 cm
